Salaam iedereen! Ik ga nu weer een nieuw verhaaltje plaatsen. Het eerste gedeelte is de inleiding, dat heb ik schuingedrukt. I hope you like it! Ik denk dat veel mensen er misschien wel van gaan schrikken of boos zullen worden. maarja, ik schrijf over het leven, en wil iedereen alleen maar tot denken aan zetten. O ja, en dit verhaal staat ook op de site https://www.geentaboes.marokko.nl Ik heb meegewerkt aan die site, samen met nog andere Marokkaanse jongens en meisjes. Zou wel leuk zijn als jullie mij kunnen vertellen wat jullie ervan vinden. PM het mij dan effe
_____________
Soms heb je van die vriendschappen waarvan je niet weet wat je ermee moet. Sommige vrienden kunnen je zo in verwarring brengen, dat je op het punt staat om de vriendschap te verbreken. Mijn naam is Omar, ben zestien en woon bij mijn ouders in Purmerend. Mijn moeder is Nederlands en mijn vader is Marokkaans. Ik heb twee zusjes. Ik ben opgegroeid tussen de Nederlanders. Karim, een vriend van mij, en ik waren de enige in de klas met een Marokkaanse achtergrond. Karim en ik hebben niet altijd een toffe tijd gehad, we zijn vaak gepest, alleen maar vanwege onze achtergrond. Inmiddels zit ik nu op een nieuwe school, en daar heb ik nieuwe Marokkaanse vrienden kunnen maken. Met Karim had ik al een hele tijd geen contact, maar op een dag kom ik hem tegen en staat mijn leven plotseling op zijn kop.

________
Ik maak me een beetje zorgen man om mijn zusjes. Zij zijn te modern en vrij opgevoed snap je. M’n vrienden zeggen dat ik moet oppassen dat ze niet in de handen vallen van jongens met verkeerde bedoelingen enzo en dat ik ervoor moest zorgen dat ze wel maagd blijven. Vandaag probeerde ik thuis met mijn ouders erover te praten. We hebben vette ruzie gekregen. Ik weet niet, maar ik vind dat Rachida en Menna teveel vrijheid krijgen van mijn ouders. Ze mogen gewoon naar de bios met vrienden en na school met vrienden rondhangen. Ze zijn meisjes weetje, en tegenwoordig weet je het niet. Je moet gewoon wat strenger voor ze zijn. Mijn ouders zeggen dat Menna en Rachida hele nette meisjes zijn en dat ze goed zijn opgevoed. Ze zijn zogenaamd al voorzichtig genoeg met ze, en het heeft geen zin om ze te volgen of van alles en nog wat te verbieden. Maar ja, dat hoeft ook weer niet, achtervolgen. Mijn moeder zei dat Rachida en Menna zelf ook wel weten dat bepaalde dingen absoluut niet kunnen voordat ze getrouwd zijn en dat veel praten belangrijk is. Ze vonden me brutaal en respectloos tegenover Menna en Rachida. Dat irriteerde me al. Ik ben gewoon naar buiten gegaan. Als ik thuis zou blijven zou ik gek worden. Ik kwam mijn oude maatje Karim tegen. Ken hem nog van de basisschool. Hij zat eerst op een andere school. Maar volgens mij is ie daar gepest ofzo. En nu zit hij weer bij mij op school. We waren wel dik met elkaar vroeger. Een keertje had ik met voetballen de bal door de ruit van een schoollokaal geschopt. Dat was zwaar fucked up! Iedereen boos! Karim wist dat ik in mijn broek scheet. Hij had toen de schuld op zich genomen. Hij had zelfs nog trobbies gehad thuis, maar toch heeft hij nooit gezegd dat ik het had gedaan. Dat was echt tof van hem man! En ja, nu zitten we op dezelfde VMBO, maar hij een andere richting, en ik een andere richting. Karim is een relaxe gast, maar hij is wel heel stil. Ik heb besloten om wat vaker met hem te chillen…

Zonnetje87 op 17-07-2009 10:56

Goed begin
Ga gauuw verder..

UUUUPP

x. je 1ste Fan

Paola op 17-07-2009 14:27

Ben benieuwd

Lullaby op 18-07-2009 17:35

aparte schrijfstijl.

passi0n_ op 19-07-2009 01:10

Hier de 2e fan.
Leuke schrijfstijl, en leuk dat je vanuit een mannelijk persoon schrijft!

Upp

-WAYEAUW- op 19-07-2009 19:47

Goed begin!

vreselijk op 19-07-2009 23:42

Ik snap niet waarom jouw verhaal een topper is?

_Lamyae_ op 20-07-2009 13:57

heey lijkt me heel intresant ( het verhaal) moi joh zid ga verder

c-star17 op 20-07-2009 15:03

oeppppppppppppppppppppp nieuw fannetje

miss1 op 21-07-2009 15:55

Het was ook heel moeilijk om vanuit het perspectief van een man te schrijven, maar gelukkig heb ik veel broers, hihi. Wilde jullie nog vragen wat jullie van die site vonden waar ik aan hem meegewerkt, geentaboes.marokko.nl? Pm mij even als je iets mist fo je mening. Ik ben erg benieuwd. Nu het tweede deel:

Leuk man om Karim tegen te komen. Hij is wel een flexe gozer en leuk dat we elkaar weer wat vaker gaan zien. Volgens mij vond ie het ook wel gezellig om mij effe gesproken te hebben. Het is lang geleden dat ik hem voor het laatst heb gesproken! Soms vind ik echt jammer dat er niet meer vrienden van m’n basisschool bij mij op school zitten. Er zitten wel een paar van mijn oude school bij. Maar ja, met hun ging ik niet echt om. Ik kijk op mijn horloge, ey fuck, ik moet naar huis. M’n ouders gaan zeker lullen. Oke, het leek misschien of ik brutaal was ofzo, maar ik bedoel het toch goed, waarom willen ze dan niet luisteren?! Is het raar ofzo dat ik m’n zusjes wil beschermen tegen vage chappies? Soms doen m’n ouders een beetje te verkaasd. Ey, ik ga maar naar huis, want weet je, uiteindelijk zal ik ze toch weer onder ogen moeten komen. Ik loop effe wat langzamer, kan ik nog even wat meer rust in mijn kop krijgen. Ik weet zeker dat mijn ouders zo nog een gesprek met me willen, dus laat me maar even nadenken over wat ik ga zeggen.

Ik kom binnen. Ik merk meteen dat ze nog boos zijn. “Omar, waar was je al die tijd? Je weet toch dat we ongerust worden?” Krijgen we dat weer, denk ik in mezelf. Als ze nou gewoon een keertje naar me luisteren en niet te Tatta-achtig doen! Ik ben toch een Marokkaan?! Soms lijkt het alsof mijn ouders zich schamen ofzo, of dat ze niets te maken willen hebben met de Marokkaanse cultuur. Mijn vader zegt dat mijn moeder en hij dat doen om een bepaalde reden. Ze willen een tussenweg nemen en het beste voor ons. Hoezo? Kan dat alleen als je als een tatta doet ofzo. Mijn vader zegt dat we ons moeten aanpassen, omdat er al zoveel slechte dingen worden gezegd over Marokkanen. Wij moeten zogenaamd bewijzen dat het allemaal onzin is. Ik denk er anders over. Uiteindelijk hoef je je alleen te verantwoorden tegenover Allah. Mijn moeder wil gewoon dat ik haar manier van leven snap. Weet je, ik denk er wel even na over vandaag. Ik praat wel een andere keer met ze erover. Ze zijn toch niet boos. Laat me nu maar gaan slapen. Morgen weer naar school. Oh nee, wacht, nog even mijn mail checken. Misschien heeft Amina me gemaild ofzo. Zij is het buurmeisje van mijn opa en oma. En ze is best leuk weetje… Ik open mijn mail. Eigenlijk ben ik best teleurgesteld, want ik heb geen mail van d’r gehad… Dan maar slapen…

Zonnetje87 op 22-07-2009 16:13

Deel drie moppieeeees :-):

Ey volgens mij zie ik Karim daar fietsen. “Ey waar ga je?”, roep ik. “Scoro man”, roept hij terug. Ik fiets langzamer totdat hij naast me is. We fietsen samen naar school. Is gezelliger toch! “Hey Omar” zegt Karim, “Vind je school leuk?” Ik frons mijn wenkbrauwen. Wat voor vage vraag is dat nou. “Ja, ik vind het wel oke, gewoon normaal, school is school. De lessen zijn wat minder, maar de pauzes zijn wel leuk. Hoezo? Vind jij het niet leuk dan?” Hij antwoordt: “Muuuwwa, het lijkt alsof ik me toch op geen enkele school echt thuis ga voelen. Op de basisschool ging het ook al zo weetje. En nu ook weer”. “Hoe, wat bedoel je eigenlijk” vraag ik hem. “Ja, gewoon, het lijkt alsof ik anders ben ofzo. Of ik er anders uitzie of iets, ik weet het niet. Op mijn vorige VMBO deed iedereen vreemd. Daarom ben ik ook weggegaan van daar. En toen ik op deze school kwam dacht ik eigenlijk dat het anders zou zijn dan op de basisschool. Maar het lijkt alsof het hier nog erger is!” Ik antwoord hem: “Karim jonge, je moet je gewoon een beetje aanpassen. Doe gewoon flex tegen iedereen, bemoei niet zomaar. En als iemand je lult, gewoon schijt hebben en terug rampaneren. Klaar! Geloof mij nou maar”. Hij reageert met een korte “Hm”… Op het schoolplein zie ik mijn andere vrienden. “Ey Omar, wie is die gast?”, roepen ze. Ik loop samen met Karim naar ze toe en stel Karim aan ze voor. Ze kijken een beetje raar naar ‘m, maar ja ze kennen hem ook niet, je weet toch.

Na schooltijd lopen ik en m’n vrienden naar het schoolplein. Daar zien we Karim weer. Om hem heen staan twee jongens. Ze schelden hem uit voor homo. Mijn vrienden lachen een beetje en lopen door. What the fuck, ik kan hem daar toch niet zo achterlaten? Toen ik in groep 8 zat heeft ie me ook geholpen. Ik loop ernaartoe: “Waar de fuck zijn jullie mee bezig? Zijn jullie gek geworden ofzo?! Ik kan jou ook uitschelden, met je kale hoofd, of jij dan bolle! Sooodemieter op van hier!” Ik zag dat ze een beetje verbaasd om zich heen stonden te kijken. Komt zeker niet vaak voor dat ze zelf zo gedisst worden. Sukkels! “Ey tanks man!”, zegt Karim tegen me. “Ik dacht dat ik nooit van die gasten af kwam!” Ik tik ‘m op zijn schouder, “Ey je weet van mij, ik kan er niet tegen als mensen zo komen doen”… Ik fiets met Karim naar zijn huis. Hij is nogal stil. “Wat moesten die twee jongens van je op het schoolplein?” vraag ik hem als we bij hem op de kamer zitten. Karim antwoordt dat hij het ook niet echt weet. Hij kijkt naar de grond. Ik weet niet, maar soms denk ik dat hij wel homo zou kunnen zijn. Hij doet soms wel als een watje. Maar ja, voor de rest is hij gewoon normaal weetje. Zal ik het hem vragen? Straks kwets ik hem ofzo, dat wil ik ook weer niet. Ik probeer zo kalm en begripvol mogelijk over te komen “Karim, hadden die gasten misschien gelijk ofzo?” Karim zwijgt en staart voor zich uit. Heb ik weer, echt iets voor mij, denk ik in mezelf. Karim kijkt echt verdrietig man. Ik hoop niet dat hij nu gaat huilen ofzo. Ik begin te lachen en Karim kijkt me verschrikt aan. “Het waren sukkels man, wat weten zij nou? Zulke mensen heb je altijd. Weetje nog groep 8, Mike dacht dat ie de man was!?” Karim lacht “Ohw ja, toen, haha dat ja.

Zonnetje87 op 23-07-2009 16:28

Het is bijna weekend. Ik ga nu het vierde deel plaatsen. Laat me weten of jullie het nog leuk vinden:

In de middag ben ik met mijn vrienden. Ze beginnen weer over die situatie: “Wat deed je man? Wil je vriendjes worden met die homo ofzo?” Ik zucht: “Als je geen respect toont voor anderen zul je het zelf ook nooit krijgen. Ik hoef me tegenover niemand te verantwoorden. Wat ik doe is tussen mij en Allah.” “Ben je zelf een [url=http://geentaboes.marokko.nl/index.php?nav=qa&cid=11]flikker[/url ofzo?”, vraagt Mo. “Je bent gek he Omar? Pas op voor Omar, hij pakt je in je kont als je niet op let! Hahaha” Ik voel me boos worden: “Ey praat over iemand anders man!” Even weet ik niet wat ik moet zeggen… Ik voel me verrot, net zoals op de basisschool. Op de basisschool was ik de buitenlander, en nu ben ik de tatta… “Wat deed je dan bij die homo?” “Gaat je geen reet aan man! Hebben jullie niks beters te doen, dan de Peter R. de Vries uit te hangen”. “Zemmel!” roepen ze. Dan lopen ze weg. Ik schrik hier best van. Wat moet ik hier nou mee? Ik denk dat ze willen dat ik kies tussen hen en Karim. Ey skip dat, echt fuck hun even!

Tegen 7 uur fiets ik naar huis. Wanneer ik thuis kom en de deur achter me dichtgooi roept mijn vader: “Omar, wat is er kind? Waarom smijt je met die deur?” Shit, iets te hard dus. Terwijl ik de trap oploop antwoord ik: “Niks pa”. Nu kan ie ineens wel bemoeien, maar als het om Menna en Rachida gaat niet. Ik ren naar boven.

De volgende dag zie ik mijn vrienden weer op school. We hebben het niet meer over gister. Ik zeg er maar niks over, dan doen zij dat ook niet. Opeens zie ik Karim. Ik weet me geen houding te geven. Ik doe gewoon alsof ik hem niet zie. Het voelt wel echt fuckup om zo te doen man. Maar… ja ik kan moeilijk uitgebreid een praatje staan maken met Karim toch? Straks gaat iedereen op school denken dat ik ook zo ben. Als Karim weg is kloppen mijn vrienden me op mijn schouders. “Is beter Omar, je hebt de juiste keuze gemaakt, laat die gast”. Misschien hebben ze gelijk. Ik heb een goeie keus gemaakt...toch? Ik heb Karim toch niet nodig? En wat ie voor mij had gedaan, ja, dat was toch vroeger. Ik hoef nu toch niks terug te doen? Het doet me wel goed dat mijn vrienden blij met me zijn. Maar toch zit het me op de een of andere manier niet zo lekker. Ik vind het wel faya voor Karim. In de pauze krijg ik een sms van ‘m: “Is r iets an de hand? Kan k je zo belle?” Zucht, het zit hem zeker dwars dat ik zo deed. Is wel fuckup eigenlijk dat ik dat deed. Ik weet ook niet wat ik had. Het komt door Mo. Ik reageer gewoon niet. Ik stop mijn mobiel terug in mijn zak. Gelukkig is het vrijdag! Eindelijk weekend. Geen gezeik over school en die shit met Mo en Karim! In de avond chat ik nog even met Amina. Het is leuk om met haar te chatten. Dan zijn mijn gedachten gewoon ergens anders weetje… en ze is lief en grappig!

Zonnetje87 op 24-07-2009 16:23

Mag ik vragen waarom jouw verhaal als topper op de pagina staat?

PaRaSoNiCa op 24-07-2009 23:40

Citaat door PaRaSoNiCa:

Mag ik vragen waarom jouw verhaal als topper op de pagina staat?

jouw OT is toppie poppie XD
x

passi0n_ op 25-07-2009 01:16

Ga door! Ga door! Ga Door! =)

citr0entje op 29-07-2009 16:36